Over het algemeen ben ik sowieso erg verrast door het Spaanse openbaar vervoer. Mijn universiteit ligt een eindje buiten het centrum en daarom neem ik iedere dag de trein om daar te komen. Na wat verwarring de eerste dagen over de verschillende sporen bleek het een vloeiend netwerk te zijn. De treinen rijden niet altijd op tijd, maar wel regelmatig. Hetzelfde geldt voor de metro’s en bussen. Dat maakt het rondreizen in en rond de stad heel makkelijk.
Mijn grootste angst was voordat ik hierheen kwam was heimwee. Gelukkig heb ik daar nog geen tijd voor heb gehad. Natuurlijk zijn er momenten dat ik mijn vrienden, familie en huisdieren thuis mis, maar deze zijn niet overheersend. Daarbij krijg ik ook met enige regelmaat bezoekjes van het thuisfront. Dat helpt enorm en laat de tijd helemaal voorbijvliegen.
Waar ik misschien banger voor zou moeten zijn, zijn de zakkenrollers. In alle grote steden van Spanje zijn die erg actief en dus ook in Madrid. Veel van mijn Amerikaanse vrienden hebben al een week zonder telefoon moeten leven, nadat deze in de metro of club gestolen werd. Ik heb er gelukkig nog niet mee te maken gehad, maar misschien hoef ik ook helemaal niet bang te zijn met mijn drie jaar oude Samsung.
Mijn indruk van Madrid tot nu toe: een ondergewaardeerde Europese hoofdstad met een authentieke Spaanse cultuur, lekker klimaat en een ontzettend uitgebreid studentenleven. Ik zou het iedereen aanraden om hier te studeren!
Adiós amigos!
