Caroline geeft naast journalistieke trainingen ook uitleg voor het montageprogramma Avid
Wat was je meest bijzondere werkplek? Daar heb ik meerdere antwoorden op. Als je me vraagt waar ik nooit meer naar toe zou gaan, maar wat wel verschrikkelijk bijzonder was, dan zeg ik Saoedi-Arabië. Daar heb ik me het meest onveilig, afgeluisterd en angstig gevoeld, maar toch ben ik heel dankbaar voor die ervaring. Als je me vraagt wat het mooiste land was, dan zeg ik Nieuw-Zeeland en Australië. Wat ik het meest absurd vond was Siberië. Je moet je voorstellen, dan ben je houtje touwtje alles in elkaar aan het zetten en als je naar buiten loopt bevriezen je neusharen. Het was daar -50 °C. Ik weet nog dat ik snowboots had en toch steeds op mijn harses viel. Op een gegeven moment heb ik punthakjes gekocht, omdat alle vrouwen daar op hakken liepen. In het begin begreep ik dat niet, maar dat deden ze om zich met die hakken in het ijs vast te kunnen zetten. Ik heb dus tot mijn verbazing vooral op hakken gelopen, omdat het de enige manier was om niet om de twee tellen onderuit te glijden. Ik noem nu een paar landen, maar ik heb bijvoorbeeld ook in de Verenigde Staten, Armenië en Turkmenistan gewerkt, om er nog een paar te noemen. Genoeg verhalen in ieder geval!
Caroline in Sydney, Australië
Wat is je leukste herinnering aan Waltertje/ Stichting H.A.N.S./Stichting G.R.I.E.T.J.E.? Dat is toch wel de opening van de sociëteit (Het Vliegende Paard, red.). Dat was de parel op de kroon, daar hebben we zo hard voor gewerkt. We hebben daar zelf geverfd en gezorgd dat er discolichten waren, et cetera. Er zijn daar ook twee mensen verloofd -waarvan de één secretaris van stichting H.A.N.S. en de ander voorzitter van stichting G.R.I.E.T.J.E. – die nu nog steeds getrouwd zijn en binnenkort hun 25-jarige jubileum vieren. De opening van de sociëteit was ik heel trots op. Vooral omdat jullie er ook nog steeds zitten! Dat vind ik heel erg leuk. Heeft Waltertje/Stichting H.A.N.S./Stichting G.R.I.E.T.J.E. invloed gehad op de journalist die je bent geworden? Ik ben altijd een bouwer geweest, dat was ik toen ook al. Ik heb samen met anderen de sociëteit gebouwd en nu bouw ik televisiestations. Ik zie mezelf ook niet echt als journalist, maar meer als een verteller. Ik hoop ook dat studenten mij zien als een docent die vol enthousiasme vertelt wat je allemaal kan doen en dat de wereld er aan je voeten ligt. Welk advies zou je willen geven aan de studenten die nu op de opleiding zitten? Ik denk dat in dit vak vooral enthousiasme en je aan je afspraken houden heel belangrijk zijn. Dat je enthousiast zegt, ik wil voor jullie werken en er dan vervolgens ook echt zijn. Dat heeft mij ontzettend geholpen. Ik heb nachtenlang doorgewerkt, omdat ik mee wilde maken hoe het is om oorlogsverslaggeving te doen. Ik heb alles aangepakt wat ik kon. Het zat hem in mijn enthousiasme en er echt flink voor gaan. Hard werken wordt beloond. En geloof in jezelf!
Al Jazeera – Qatar