“Ik ga ook helemaal aan als er breaking news is, dan zou ik zó weer in het nieuws willen springen.”Hoe was jouw tijd op de opleiding journalistiek? Ik ben in 1992 afgestudeerd, dus het is even geleden, maar ik bewaar echt hele goeie herinneringen aan mijn tijd op de opleiding. Je studeert en je maakt vrienden en die vrienden heb ik nog steeds. Ik heb echt twee hele goede vriendinnen van de opleiding die ik nog vaak zie. Eén daarvan werkt bij Dagblad van het Noorden, de ander bij KRO-NCRV. We praten nog steeds veel over het vak, helpen elkaar daarin. Bijvoorbeeld na het nieuws over Peter R. de Vries, dan praten we een hele avond daarover. We zijn vrienden, maar ook journalisten en praten dus ook veel nog samen over het vak en dat maakt onze vriendschap extra leuk. Nu heb ik gehoord dat jij een hele interessante connectie en geschiedenis hebt met Waltertje. Hoe zit dit? Mijn studietijd begon in Kampen, daar heeft de opleiding journalistiek jaren gezeten. Het studentenleven in Kampen was giga! Toen ging de opleiding verhuizen naar Zwolle, waar we aan moesten wennen. In Zwolle misten we een beetje die kroeg in Kampen waar iedereen kwam. Toen dachten we, mijn vriendengroep en ik, als het stel alternativo’s dat we waren; zou het niet leuk zijn om een soort plek te creëren waar we samen kunnen komen met z’n allen? Er werd bij iemand thuis afgesproken, met een aantal anderen die ook al met zo’n idee zaten en zijn we uit enthousiasme begonnen: zo is Waltertje geboren. Dus uit enthousiasme om samen te komen als vrienden, maar ook voor de journalistiek, is Waltertje geboren. Vertel verder.. In Zwolle had je het Keldertje, een gekke kroeg ergens in een kelder. Daar zijn we heen gegaan en gevraagd: “Joh, mogen wij hier een keer per week een soort soosavond organiseren?” Ik noem het nu even soosavond, maar ik weet niet meer hoe we het toen noemden. Nou, dat kon en daar kon dus iedereen terecht. Het was echt meteen elke keer bomvol en afgeladen: lekker drinken en gezelligheid. Zo is het begonnen, als een idee om gezellig samen te komen met je medestudenten. We waren met een clubje van tien studenten en wij organiseerden het. Iedereen had zo’n z’n eigen rol, maar we noemden het geen bestuur toen nog, hoor. Dat was nog te formeel. Op een gegeven moment zijn we ook begonnen met het organiseren van introductiedagen. We wilden het niet zoals een andere studentenvereniging of opleiding. We zijn er maar gewoon mee begonnen op onze manier en organiseerden toen tijdens de introductiedagen allemaal leuke dingen, zoals eten bij ouderejaars, een nacht weg naar de Veluwe, leuke feestjes, gekke dingetjes. Dat was echt heel erg leuk. We waren echt een vriendenclub met z’n allen, heel enthousiast vooral. Journalistiek is een vak apart en we hadden een enorme drive. We waren niet gemaakt voor zo’n echte studentenvereniging; ‘de kakkerigheid’, dat vonden we niet bij ons en de opleiding passen. Dit hebben wij volgehouden tot we afgestudeerd waren en toen hebben we het eigenlijk losgelaten. Uiteindelijk hebben nieuwe eerstejaars het weer opgepakt en zo door. Als je nog kan kiezen: wat is je favoriete Waltertje moment? Er zijn zoveel mooie momenten, maar mijn favoriet is toch wel een hele persoonlijke. Ik kreeg uiteindelijk, op een van de eerste avonden van Waltertje, verkering met een hele leuke jongen die ook in de commissie (oprichters van Waltertje, red.) zat. Die momenten vergeet je natuurlijk niet meer. We hebben jaren een relatie gehad. En we spreken elkaar nog steeds af toe. Hoe bijzonder is dat! Wat zou je de studenten van nu willen meegeven? Always stay alert. Blijf altijd nieuwsgierig, blijf kritisch.
“Het is een heel belangrijk vak, journalistiek. Zeker in deze tijd. Mijn advies: blijf altijd goed om je heen kijken.”